DRAMA „KONSTANTIN“ ODIGRANA U OKVIRU ZVANIČNE SELEKCIJE STERIJINOG POZORJA

U okviru zvanične selekcije 58. Sterijinog pozorja, u nedelju 2. juna na Sceni „Pera Dobrinović“, izvedena je predstava „Konstantin“, po tekstu Dejana Stojiljkovića i u režiji Juga Radivojevića.

Rimskog cara Konstantina, rođenog u Naisusu, na teritoriji današnjeg Niša, igrao je u mladim danima Petar Benčina, a u starijim Miodrag Krivokapić.
U podeli su bili i Luka Grubišić (Konstantin - dečak), Mirko Babić (Konstancije Hlor - otac), Snežana Petrović (Konstantinova majka), Tamara Dragičević (Konstantinova druga supruga, carica), Miloš Cvetković (nepoznati vojnik, navodno sin Konstantinovog druga iz detinjstva), Suzana Lukić (Robinja, hrišćanka), Igor Damnjanović (Helvije), Dejan Tončić (Dalmacije), Dejan Cicmilović (Galerije), Aleksandar Marinković (Dimitrije), Dragan Boža Marjanović (Dioklecijanov tribun u Solunu), Miroslav Jović (Konstantinov suvladar i muž njegove sestre), Aleksandar Mihailović (Konstantinov biograf, panegiričar na dvoru), Milutin Vešković (Kvestor Konstantinovog dvora), Dragiša Veljković (Konstantinov lekar), Dimitrije Ilić (Robovlasnik), Danilo Petrović (Legionar), Mladen Milojković (Tit), Marijan Todorović (Soterid), Dragoslav Savić (Decim), Miroljub Nedović (Konstantinov pisar)...
U saradničkoj ekipi su Spasoje Ž. Milovanović (adaptacija teksta za scenu), Ivan Velisavljević (dramaturg), Aleksandar Denić (scenograf), Bojana Nikitović i Stefan Savković (kostimografi) i Vladimir Pejković (kompozitor).
Tematizujući život Flavija Valerija Aurelija Konstantina Avgusta, poznatijeg kao Konstantin I Veliki (306-337), predstava "Konstantin" sabira iskustva istorijskih i verskih dokumenata o prvom rimskom vladaru koji je prihvatio hrišćanstvo, dotad veru progonjene manjine, vladaru koji je "Milanskim ediktom" pokrenuo hristijanizaciju Carstva i uzrastanje hrišćanstva u dominantnu veru tadašnjeg civilizovanog sveta, vladaru koji je udario temelje budućem Vizantijskom carstvu... Konačno, i o čoveku koji je nakon smrti kanonizovan i koji se u pravoslavnim crkvama poštuje kao svetac i "ravnoapostolni car".
Put Konstantinovog preobražaja dat je iz perspektive poslednja dva sata njegovog života tokom koji se, kako po slobodnoj volji sećanja tako i hronologiji koju uspostavlja njegov biograf, uobličava i razobličava galerija likova i događaja od njegovog dečaštva do smrti... Sve do današnjice. Do sagledavanja značaja "Milanskog edikta" ne samo iz činjenice da je njime hrišćanstvo dobilo legitimitet priznate vere, već i iz činjenice da se njime promoviše tolerancija, odnosno pravo na različitost veroispovedanja.
Predstava je urađena u koprodukciji sa Narodnim pozorištem iz Niša. Premijera u Nišu održana je 27. februara, a u Beogradu 4. marta.
M.B.