Čudesna predstava „Deca“ večeras (30. juna) zatvara ovogodišnju sezonu na Velikoj sceni Narodnog pozorišta

Premijerno izvedena u oktobru, početkom sezone, operska predstava „Deca“ u režiji i na muziku Irene Popović, nesvakidašnji je scenski spoj muzike i poezije jer prevodi  poeziju Milene Marković u scenski fenomen pokreta i glasa, potvrđujući da je poezija po svom ritmu i emociji najbliža muzici.

Publika je „na prvu“ zavolela ovu predstavu, koja prati duboko intimne i istinite priče o deci, odrastanju i porodic, a sve to uz specifičan koreografski jezik i dinamiku putovanja kroz različite fizičke pejzaže, afekte, dramske odnose, glasove, zvukove i reči.

Uz sve novinarsko izveštavanje, posebno je ostao upečatljiv stav stručne kritike, koja je istakla kvalitet ovog uzbudljivog i nesvakidašnjeg dela.

„Scenski predložak istoimene muzičke predstave, jedne savremene i nesvakidašnje opere koja beži od uobičajenih standarda i očekivanja, čini sedamnaest scena. One autobiografski i hronološki, u fragmentima, ispisuju život protagonistkinje, drske, hrabre, otvorene i slobodoumne žene koja se suočava sa tragičnim izazovima života . Napisana u stihu, ogoljenih i direktnih značenja, bez dlake na jeziku, stilski prepoznatljivom u ukupnom dramskom i poetskom opusu Milene Marković, scenska radnja tematizuje bunt i individualnost, protest protiv generacije roditelja, ali i učitelja, konkretno i simbolički shvaćenih, kao otpor prema prošlosti i nazadnosti, kao i prema lažnom moralu i malograđanštini”, pisala je kritičarka „Politike“ Ana Tasić.

Muzički limbo pisao je o tome zašto bilo kakav scenski rekvizit nije bio potreban, osim sedamnaest pevača, glumaca, hora i orkestra.

“S obzirom na činjenicu da žanrovska dvosmislenost upravo proizilazi iz načina predstavljanja, sasvim je logična neobična koncepcija prema kojoj se u krajnjoj instanci čini da se kroz muzičku dramaturgiju, koreografiju i kostimografiju, scenografija vraća ka svom izvorištu – ona je po sebi opis onoga što je na pozornici [...] Na premijeri opere Deca u Narodnom pozorištu, stepen stapanja pomenuta tri elementa postignut je u tolikoj meri, da bismo mogli da kažemo da je ovo jedno od onih dela koje po pitanju žanra postavlja nove standarde”, navodi Muzički limbo uz to da žanrovska dvosmislenost i proizilazi iz načina predstavljanja.

Veliki ansambl predstave sve vreme je na sceni, a čine ga glumci i operski pevači, koji su svojevrsno kolektivno telo, odnosno identitet.

„Naša predstava nosi novu energiju, zapravo energiju zaboravljene radosti koju smo imali kao deca, deca što trče i skaču, deca što se smeju, deca što ne plaču… Osećam neizmernu zahvalnost pre svega upravi Narodnog pozorišta što mi je omogućila da „porodim“ Decu zajedno sa mojim glumcima i autorskim timom“, reči su Irene Popović, koja je za ovu predstavu dobila nagradu Grada Beograda „Despot Stefan Lazarević” u oblasti muzike i muzičko-scenskog stvaralaštva.

„Deca“ su 26. maja ove godine uspešno izvedena i na otvaranju Sterijinog pozorja, najznačajnijeg domaćeg pozorišnog festivala.